کد آهنگ

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است

 در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است

قصه ی فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه

 دل به دست آوردن از کشور گشایی بهتر است

تشنگانِ مِهر محتاج ترحم نیستند

 کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است

کاش دست دوستی هرگز نمی دادی به من

 « آرزوی وصل » از « بیم جدایی » بهتر است

ای کاش

خواب عصر

_ آرام و بی صدا _

بَرَم دارد و

بِبَرَد به شبی

که فردایش

صبح

قیامت است

من آن طبیب زمین گیر و زار و بیمارم

که هرچه زهر به خود می دهم، نمی میرم...

حالم بد است مثل گدایی که سال هاست

چشمش گرفته دختــر یک پـادشــاه را

چه ساختن هایی که مرا سوخت

و چه سوختن هایی که مرا ساخت...

از رفتنت

هیچ میز ِ شطرنجی هم درمیان نبود

این وسط فقط یک دل بود

که دیگر نیست

این روزها همه ب من دلتنگی هدیه میدهند…
لطفا آتش بس اعلام کنید!
به خدا تمام شد دلم…

از صدای گذر آب چنان می فهمم

تند تر از آب روان عمر گران می گذرد

زندگی را نفسی ارزش غو خوردن نیست

آنقدر سیر بخند تا نفهمی غم چیست

ای يادگار روزهای زرد پائيز مهم

نيست که اکنون دلت برای کسی

ديگر می تپد مهم آن است که

من برای هميشه تنهايم ... آنهم

فقط به خاطر تو ! کاش می فهميدی

یادته یه روز به من گفتی هر وقت خواستی گریه کنی

 برو زیر بارون که نکنه نامردی اشکاتو ببینه

 با خنده بهت گفتم اگه بارون نیومد چی ؟گفتی اگه چشمای

 قشنگ تو بباره آسمون گریه اش میگیره

 گفتم یه خواهش دارم

 وقتی آسمون چشمام خواست بباره تنهام نذار

 گفتی به چشم

 حالا امروز من دارم گریه میکنم

 اما آسمون نمی باره تو هم اون دور دورا ایستادی

 و داری به من می خندی